Pałac w Fontainebleau, położony w miejscowości o tej samej nazwie około 55 kilometrów na południe od centrum Paryża, jest obiektem o długiej i bogatej historii użytkowania przez francuską rodzinę królewską, sięgającą od średniowiecza aż do XIX wieku. Został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1981 roku. W ciągu wieków, 34 królowie oraz dwóch cesarzy uczyniło go swoją rezydencją.

Alexandre Florian Józef Colonna Walewski, urodzony 4 maja 1810 roku w zamku Walewice pod Warszawą, zmarł 27 września 1868 roku w Strasburgu. Jako nieślubny syn Napoleona I i polskiej hrabiny Marie Walewskiej, wychował się w Genewie i powrócił do Polski w 1824 roku. Po odmowie służby w rosyjskiej armii i ucieczce z kraju, znalazł azyl w Paryżu, gdzie rząd pod kierownictwem ministra Villèle odmówił zgody na jego ekstradycję do Rosji.

Traktat Wersalski, podpisany w 1919 roku, był nie tylko końcem pierwszej wojny światowej, ale także znaczącym momentem w historii międzynarodowej dyplomacji. Po raz pierwszy od traktatu z Rastatt w 1714 roku, angielski zyskał równoprawność z francuskim, tradycyjnie dominującym językiem dyplomatycznym. Ta zmiana symbolizowała przesunięcie globalnych równowag sił na rzecz anglojęzycznych państw, przede wszystkim Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, które umocniły swoją pozycję na arenie międzynarodowej po zakończeniu konfliktu.

Christine de Pizan (Krystyna de Pizan po polsku), urodzona w 1364 roku w Wenecji, wyłania się jako postać monumentalna w kontekście średniowiecznego świata oraz jako pionierka francuskiego piśmiennictwa. Pochodząca z włoskiej rodziny, jej życie rozpoczęło się od przeprowadzki do Paryża w wieku pięciu lat, gdzie jej ojciec, Tommaso di Benvenuto da Pizzano, wybitny medyk i astrolog, został powołany na doradcę, przyciągnięty przez uznanie Karola V, renomę Uniwersytetu Paryskiego i prestiż dworu francuskiego. Wczesne zanurzenie w świat literatury i nauki bez wątpienia obudziło w Christine głębokie zainteresowanie erudycją i krytycznym myśleniem.

Poniższy tekst stanowi odpowiedź Fustela de Coulangesa na trzy listy niemieckiego historyka Mommsena, skierowane do narodu włoskiego w 1870 roku. W tych listach Mommsen argumentował za niemiecką przynależnością Alzacji, opierając się na historycznych, językowych i rasowych podobieństwach. Fustel de Coulanges reaguje na te argumenty, kwestionując ich zasadność i podkreślając rolę woli ludności oraz zasad prawa publicznego w ustalaniu przynależności terytorialnej. Tekst jest polemiczny i wyraża francuski sprzeciw wobec niemieckich roszczeń terytorialnych, szczególnie w kontekście wojny francusko-pruskiej, która trwała od 19 lipca 1870 do 10 maja 1871 roku.

Ludwik XIX, znany również jako Louis-Antoine d'Artois, był najkrócej panującym w historii Francji – zaledwie przez 20 minut. Urodzony 6 sierpnia 1775 roku w Wersalu jako najstarszy syn Karola Filipa i Marii Teresy z Sardynii, Ludwik-Antoni był świadkiem i uczestnikiem wielu burzliwych momentów politycznych, które ukształtowały jego życie.

Początek XIX wieku to okres burzliwy w historii światowej, zaznaczony wojnami napoleońskimi. Oprócz manewrów politycznych i strategii militarnej, ten czas głęboko ukształtował spojrzenie Amerykanów na świat. Niniejszy artykuł proponuje dogłębne zbadanie tego okresu, rzucając światło na złożoność konfliktów i badając różne perspektywy ówczesnych Amerykanów.

Kampania z roku 1805 była przełomowa dla francuskiej armii, przynosząc ogromne sukcesy w zaledwie kilka tygodni i przekształcając Francję w centralną potęgę Europy. Napoleon Bonaparte, w rekordowo krótkim czasie, zdołał przekształcić Francję w mocarstwo.Przed decydującą bitwą Napoleon wmawiał siłom koalicji, liczącym około 91 000 ludzi i dowodzonym przez księcia Kutozowa, że wycofuje się. Rzeczywistość była inna - przyciągnął ich na teren, który wybrał do starcia ze swoimi 71 000 żołnierzami: płaskowyż Pratzen, około stu kilometrów na północ od Wiednia.

Wojna siedmioletnia zakończyła się traktatem paryskim z 1763 roku, na mocy którego Francja zrzekła się większości swoich terytoriów w Ameryce Północnej na rzecz Wielkiej Brytanii. To oznaczało koniec Nowej Francji jako francuskiej jednostki kolonialnej.

Od XVI wieku Francja skoncentrowała się na budowaniu swojej tożsamości narodowej wokół języka francuskiego, który stał się fundamentalnym filarem narodu. W dążeniu do unifikacji kraju, francuscy przywódcy wprowadzili szereg ustaw i środków, aby uczynić język francuski językiem urzędowym do celów aktów prawnych i administracyjnych.

We Francji wypieki są bardzo popularne na śniadanie. W artykule omawia się pochodzenie tych wyrobów piekarniczych, które mają swoje korzenie w Austrii i zostały sprowadzone do Francji przez królową Marię Antoninę.

Stanisław Leszczyński był znaczącą postacią w historii Europy. Pełnił dwukrotnie funkcję króla Polski, zanim został księciem Lotaryngii i Baru. Oprócz swojej działalności politycznej, Stanisław był hojnym mecenasem sztuki i architektury, pozostawiając trwałe dziedzictwo w Lunéville i Nancy. W tych miastach rozpoczął ważne projekty budowlane i tworzył instytucje kulturalne. W niniejszym artykule skromnie skupiamy się na kilku kluczowych momentach jego życia jako księcia Lotaryngii i Baru, w kontekście historii Francji i Polski.