Pałac w Fontainebleau, położony w miejscowości o tej samej nazwie około 55 kilometrów na południe od centrum Paryża, jest obiektem o długiej i bogatej historii użytkowania przez francuską rodzinę królewską, sięgającą od średniowiecza aż do XIX wieku. Został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1981 roku. W ciągu wieków, 34 królowie oraz dwóch cesarzy uczyniło go swoją rezydencją.
Pierwotny średniowieczny zamek przeszedł gruntowną przebudowę w 1528 roku z inicjatywy Franciszka I, który przekształcił go w renesansowe arcydzieło. Prace prowadzili wówczas znani włoscy artyści, tacy jak Rosso Fiorentino i Primaticcio. Kolejni monarchowie, w tym Henryk IV i Ludwik XIV, kontynuowali rozbudowę i dekorowanie pałacu.
Pałac Fontainebleau był świadkiem wielu znaczących wydarzeń historycznych, w tym ślubu Marii Leszczyńskiej z Ludwikiem XV w 1725 roku. Po rewolucji francuskiej, Napoleon I nadał mu charakter pałacu cesarskiego, co zaowocowało dodaniem wielu elementów, takich jak sala tronowa Napoleona. W 1814 roku pałac był miejscem abdykacji Napoleona.
Obiekt zajmuje teren o powierzchni 130 hektarów i zawiera ogrody w stylu francuskim oraz angielskim krajobrazowym. Posiada także imponującą kolekcję ponad 40 000 dzieł sztuki, w tym renesansowe freski i meble z epoki. Wśród najważniejszych elementów architektonicznych znajduje się największy w Europie parter zaprojektowany przez André le Nôtre, historyczna Klatka Schodowa Podkowa oraz działający kort do jeu de paume.
Dodaj komentarz
Komentarze